Troć wędrowna (Salmo trutta trutta)
Budowa zewnętrzna: Ciało masywniejsze niż u Salmo salar, głowa większa, trzon ogona krótszy, szerszy, bardziej spłaszczony, nie dłuższy od płetwy odbytowej. Płetwa ogonowa prawie prosta, bez wcięcia; 13-19 rzędów łusek pomiędzy płetwą tłuszczową a linią boczną; 120-130 drobnych łusek wzdłuż linii bocznej. Na końcu szczęki dolnej dojrzałych samic jest słabo zaznaczony hak, podobny do występującego u łososia atlantyckiego. u samców jest on dużo większy. Ubarwienie zbliżone do ubarwienia łososia, zmieniające się wraz z wiekiem. Młode ryby z czerwonymi kropkami i ciemnymi poprzecznymi plamami, płetwa tłuszczowa czerwono obramowana (u łososia czerwone obramowanie nigdy nie występuje!). Przy długości 10-20 cm rozpoczyna się proces smoltyfikacji (młodzieńcze plamy znikają, ciało się wysrebrza). Po jego zakończeniu młode ryby spływają do morza. Teraz troć ubarwiona jest jak łosoś, jednak w odróżnieniu od niego ma rozsiane na głowie, bokach i grzbiecie czarne, przypominające znak X plamy, które rozciągają się również poniżej linii bocznej. Przy coraz dłuższym pobycie w morzu liczba plam na ciele zwiększa się. Po 2-3 latach jest ich więcej, niektóre z nich zwiększają rozmiary i stają sięjasnożółte, nieregularne. Obok nich pojawiają się na grzbiecie plamy brązowoczerwone i czerwone. Ubarwienie grzbietu jest brudnoczerwonobrązowe, boki są jaśniejsze, a brzuch srebrzysty. Długość do 100 cm.
Występowanie: u wybrzeży Europy od Zatoki Czeskiej do Douro w Portugalii, w Morzu Bałtyckim, ale nie występuje w Newie i Peczorze. Występuje w kanale La Manche i na szkockim wybrzeżu, rzadko w Islandii i Irlandii. Salmo trutta trutta wywodzi się z Europy i zachodniej Azji. w 1883 roku wprowadzona została do wód Ameryki, gdzie się zadomowiła. Dzisiaj znaleźć ją można prawie we wszystkich zakątkach kuli ziemskiej, gdzie tylko znalazła odpowiednie warunki życia.
Tryb życia: Ryba anadromiczna. Tarło, zależnie od geograficznego regionu, od listopada do marca. Ciąg tarłowy rozpoczyna się w lipcu i trwa do października. Ryby wędrują w górę dorzecza wyżej niż łosoś. Po tarle trocie nie są tak osłabione i spływają (zazwyczaj nie od razu) do morza. w ciągu swego życia kilkakrotnie podejmują wędrówkę rozrodczą.
Odżywianie: Młode ryby zjadają przeważnie małe skorupiaki, owady i ich larwy. w miarę wzrostu coraz większy udział w ich pokarmie stanowią ryby. Osobniki dorosłe są bardzo żarłoczne. Przy odpowiednim składzie organizmów pokarmowych mięso troci wędrownej jest łososiowatego koloru.
Uwagi: Uważa się, że troć wędrowna jest przodkiem wszystkich 18 form ryb łososiowatych, współcześnie żyjących w Europie. Ich powstanie i zmienności warunkowane były specyficznymi czynnikami wodnego środowiska (prąd wody, temperatura, podłoże), które z kolei kształtowane były położeniem geograficznym wód oraz wpływami okresów zlodowacenia.