Głowacica

Głowacica (Hucho hucho) - jest największą rybą łososiowatą. Jest spokrewniona z rybami z rodzaju Salvelinus, jej naturalny zasięg ogranicza się do górskiej i podgórskiej strefy Dunaju. Typowymi rzekami głowacicowymi są górna część Dunaju, Orawy, Turcy, Wagu oraz Hornad, Poprad i Dunajec. Ma ona długie, walcowate ciało z wyciągniętą, wielką głową zaopatrzoną w wielkie i silne, uzębione szczęki. w płetwie grzbietowej znajdują się 3-4 twarde promienie i 9-10 miękkich, w płetwie odbytowej 4-5 twardych i 7-9 miękkich promieni. Ubarwienie ciała jest brunatne do brunatnoczerwonego z zielonym odcieniem. Brzuch jest szarobiały lub żółtawy. u niedojrzałych głowacic nie występuje barwa brunatna. Są one srebrzyste z poprzecznymi ciemnymi pręgami. Żyje w podgórskich obszarach wraz z brzaną, certą i lipieniem. Zazwyczaj dojrzewa w wieku 5-6 lat, gdy osiągnie masę 1,5 kg. Na tarło udaje się w górę, pod prąd, daleko od swojego stanowiska. Trze się wiosną, najczęściej w kwietniu lub maju, gdy temperatura wody osiągnie 10 °C. Samica składa od 1000 do 2000 ziarn ikry na l kg masy ciała. Młode głowacice odżywiają się podobnie jak pstrągi, dorosłe zaś zjadają głównie ryby. Tempo wzrostu głowacic jest szybkie. w piątym roku życia osiągają one długość 45-72 cm. Największy złowiony dotychczas okaz głowacicy pochodził z Dunaju i ważył 52 kg. Głowacica ze względu na swoje rozmiary oraz wyśmienite mięso jest bardzo cenną i poszukiwaną rybą łososiowatą.